polinnia

tekrar yazmak istiyorum, galiba

sıkışıp kaldım. hiçlikle varlığın ortasında bir yerdeyim. boğazımı sıkı sıkıya bağlayan ve ruhumun bedenini çevreleyen bir zincire vurulmuş gibiyim.

soyunmuş bir kral artık kral değildir
          rüyayla düpedüz dalaşıyor gerçeklik
          biz dünyayı rüyamızla donatalım sevgilim
          gerçek dediğin devlet kadar puşt bir yalancıdır
          seni benden ayıran her şey yalancıdır
          görünen görenin körlüğüyle müttefik
          kral çıplak değil,
          kral pornografik!
          
          -alper gencer

aynı daldaydık, aynı daldaydık
          aynı daldan düşüp ayrıldık
          aramızda yüzyıllık zaman
          yol yüzyıllık
          yüz yıldır alacakaranlıkta
          koşuyorum ardından
          
          -nazım hikmet

seçkin
          bir kimse değilim
          ismimin baş harfleri acz tutuyor
          bağışlamanı dilerim
          
          -abdurrahman cahit zarifoğlu

kilisede bir gece
          adımı yokluyor binbir hece

tanrı'nın gözleri dehşetle bizleri izliyor.

bizler; bencil, korkak ve yıkıcı yırtıcılarız. çok sevdiğimizi, sevgimiz için kendimiz dahil ait olduğumuz her şeyi kurban edebileceğimizi söyler dururuz. ancak neye sahibiz? hiçliğe. kendimize bile sahip değilken, milyar tane parçadan yalnızca küçücük, zerre kadar parçalık alan kaplarken kendi damlacığımızda bütün bir okyanusa hükmettiğimizi sanarak zavallıca kendimizden büyük sözler sarfedip gururlanırız.
          milyonlarca insanı öldürerek göklerin ve yerlerin kurtarıcısı olacağımızı hayal edip dururuz, ancak kurtarıcı olmanın yarıp geçmekten değil yaşatmaktan geçtiğini bilmeyiz. bize iyi davrananları güçsüzlükle, kötü davrananları ise ucu bucağı olmayan bir kalpsizlikle suçlarız. oysa hepimiz bu sonsuz yin-yang'ın döngüsünde yalnızca birer palyaçoyuz.