ash

bugün oturdum ölümü düşündüm
          bir darağacında ya da yolda yürürken.
          
          bugün oturdum ölümü düşündüm
          yirmi yaşında ve hayat bu kadar güzelken.

parçalanmış bir adamın üzerine, 
          sevgili için yazılmış bir kart.

i can't see the meaning of this life i'm leading.

çiçekleri koparsalar bile umut var, umut hep var.

o büyük ve muazzam zamanda unuttum.
          kanatlarım çok oldu üşüyor benim 
          bu beyaz ıssızlıkta göğüsüme düşüyor,
          bu yüzden eğik boynum.
          
          bir kuşun anısı kalmış bende, saklı
          bundan gözlerimdeki kayalık,
          içimdeki serseri buzullar.
          
          dürtme içimdeki narı,
          üstümde beyaz gömlek var.

çünkü yaşam,
          yaptığımız şeyden başka bir şeyi beklemektir sadece
          ve hakkıyla güvenebileceğimiz tek şey
          ölümdür.

senin gemin camdan, ölülerle konuşma.

resmedilmiş bir denizde, 
          resmedilmemiş bir gemi gibi başıboş.

kimsenin okumayacağı deftere bile yazılmıyor bazı şeyler,
          insan kendi kendiyle bile konuşamıyor bazen.

yaşamlarında korku, dehşet, çekinme olmayan, uykunun her gece bir nimet olarak geldiği ve beraberinde tatlı rüyalar dışında hiçbir şey getirmediği bazı insanlar nasıl da kutsanmış. işte bu gece buradayım, uykuyu bekliyor ve oyundaki ophelia gibi "bekâret girlandları ve genç kız çiçekleri"yle uzanmışım.