Ik wilde je beschermen maar ik wist niet hoe.
Ik wilde je in mijn armen houden, tot jij aangaf dat ik je los kon laten.
Ik wilde je pijn wegnemen, maar wist niet hoe ik dat kon doen.
Je hebt al zoveel geleden.
Je tranen doen mijn hart verstijven.
Ik wilde je berschermen maar hij had je zo in zijn macht.
Hij zei dat jij zijn zielsverwant was.
Maar alles was een leugen, hij bedroog je voor een ander.
Je ogen vertelde mij alles, je bent gebroken.
Ik sla mijn armen stevige om je heen.
Je lichaam schokt in mijn armen, vanaf zal ik je kunnen berschermen, je slaat trillig je handen over mijn rug.
Je houdt mij vast, en huil de tranen uit je ogen.
Je stem slaat over, je wilt nooit meer zo iets meemaken.
Ik zeg sussende woorden in je oor, en veeg je haren aan de kant.
´Samen kunnen wij dit aan, samen zullen wij heersen over het land van mijn territorium.´ Je ogen kijken mij smekend aan.
Je ogen houden de mijne vast.
Tranen die over je wangen stroomde drogen langzaam op.
Alles zal nu anders zijn.
Dit is een van mijn nieuwe poëzie gedichten op mijn nieuwe account laat maar weten wat jullie er van vinden op dat Account graag.