werthear

qanadlarımı hələ də çırpa bilmirəm.

werthear

“Kendimi seninle yeniden tanıyorum. Başta imkansıza aşık olmayı kabullenemiyordum. Lakin şimdi seni gördüğüm her an tarifi imkansız duygular yaşıyorum. Hiç bilmediğim bir ülkeyi seviyor, hiç bilmediğim bir dili konuşuyorum. Ülkeni tanıdıkça seni daha çok anlıyorum. Sendeki tutkunun nereden geldiğini biliyor ve en çok sendeki bu tutkuyu seviyorum. Senin teninin rengini bayrağımın beyazına, gözlerini mavisine benzetiyorum. Ben ise bayrağınızdaki yıldızın sonsuzluğuna inanıyor, feda etmekten çekinmeyeceğiniz canınızı bayrağınızın kırmızısına yoruyorum ve o kırmızıda kayboluyorum. Sonra sen benim için tüm milletlerin bayrağına və halklarına dönüşüyorsun. Seni düşündüğümde sınırlar, insanların renkleri, bayrakları ortadan kalkıyor. Ben seni düşündükçe yok oluyorum.”

werthear

Uzun bir uykunun ortasındayım. Şayet uyanırsam gözlerimi araladığımda tüm imkansızlıkların yok olduğu gözlerini görmek istiyorum. Öte türlüsünü; yani senin gözlerinde son bulmayacak bir uykudan uyanmaktansa sonsuza kadar uyumayı diliyorum.

werthear

Utanc içimdə bir lal fəğan kimidir,
          Özümə dönüb soruşuram:
          Necə oldu ki, sənin kimi birinə könül verdim?
          Sevgi mənim üçün bir dua, bir ibadətkən,
          Sən onu ayaqqabı dəyişən uşaqtək,
          Həvəslə başlayıb bezə-bezə tərk etdin.
          Bu, yayı yandıran günəşdən sonra gələn
          Soyuq, qəfil bir meh kimiydi —
          İçimə doldu, ruhumu titrətdi.
          
          Mən sevməyi and kimi dərk edən biri,
          Necə oldu da,
          Sevginin adını belə haqq etməyən
          Birinə könül bağladı?
          İçimdəki özümə hörməti,
          Sənin kölgəndə əzdim —
          İndi o hiss,
          Dərya kimi boğur məni,
          Təngnəfəs, ümidsiz.
          
          İndi isə yalnız bir söz dolanır dilimə:
          İyrənc…
          Sən və sənə bənzəyənlər.
          Hisslərə toxunmadan oynayanlar.
          Sevginin müqəddəsliyini tapdayanlar.
          Və mən —
          Sənə baxanda,
          Ən çox da özümə nifrət edirəm.

werthear

werthear

bəlkə rastıma da çıxmışdın “o”nun sən olduğunu bilmədən, önəmsəmədən.
Reply

werthear

yadıma həmin skamyada dəfələrlə oturub; ağlamışlığım, yazılarım, riyaziyyat, kitablarım və müşahidə etdiyim insanlar gəlir sənə belə yaxın olduğumu bilmədən.
Reply