𐤀

O kadar fazla ki... birsin gerçektende 

Değersiz hissediyordum 

gerçekten.. Brlki de ben fazla kuruyorum kafamda

Bunları sana söylemedim, öyle bir insan değilim ben. Utanırım, çekinirim. Edebik gelir bana, yakıştırmam kendime. İlgisiz sanma beni, ama ben de böyleyim. Kapanığım içime. Sen olursun açılırım, utanmam. Sen varsan varım, yoksan durulur kapatırım kendimi. Herkes asabi olduğumu söyler bana, sivri dilli der. Sen herkes değilsin. Sana nasıl biri olduğumu sorsam yalanlarsın bile bunları. Çocuğum yanında, yaramazlık peşindeyim. 'Dur'um olmaz 'sus'um olmaz. Umarım hoş götürsün bu sevgimi.

Gülüşünü balık görse unutamazdı, bulutlar görse bir daha gülümsemen için yağmur yağdırmazlardı. Gülüşünü öpsem bile doyamazdım dudaklarına. Dudaklarını bile kıskanıyorum o gülüşe rn yakın oldukları için.

Hiçbir zaman kendim gibi hissetmedim, hep o eksiklik bir yerlerdeydi. Yüreğimdeki boşluk kapandı sandım, daha da büyüdü. Ama sen, sen o boşluğu kendinle doldurdun. Bunu tekrar iliklerime kadar hissettim.

-Lâl

"Eğer bu mektup eline geçerse ben yapmamayı umduğum şeyi yapmışım. O yüzden bu mektubun senin eline ulaşması için her şeyi yapacağım, bulacağın bir yere bırakacağım. Kızma bana ne olursun. Çok direndim fakat dayanamadım. Sen benim için bu kadar çabalarken göz göre göre senin ve annemin ölümüne göz yumamazdım. En kötüsü de ne biliyor musun? Keşke ölmeden önce bana dokunan sen olsaydın. Canım çok yandı, ağladım hep. Konuşamadım, içimde patladım. Öyle ki boğuldum. Gelemedim sana, kirlendim çünkü ben. Sana layık değilim, temiz değilim. Bir gün kirleneceğimi biliyordum burada. Bunu yapanın hep sen olmasını istedim. Güzel ellerin canımı yakmazdı çünkü. Son defa sarılmak istedim, uyurken veda etmek istedim sana ama yapamadım. Affet. Seni seviyorum Yılmaz. Bunu sana söylemeyi o kadar çok istedim ki. Her şeyim elimden alınmıştı, kelimelerim bile. Bu yüzden diyemedim belki fakat hep yaşadım içimde. Çok şey yaptın benim için. Şimdi de ben senin için yapacağım. Bizim aşkımızın sonu ölüm Yılmaz. Bunu yapanın sen olmasına gönlüm razı gelmezdi. Bu yüzden lütfen kızma bana. Ben çok yoruldum. Konuşamamaktan, susmaktan, anlaşılamamaktan çok yoruldum. Halbuki çok da konuşmazdım, birkaç kelam etsem yeterdi bana. Herkesin fütursuzca bağırışı yanında benim sessiz kelimelerimin varlığı yok oldu hep. Olsun, ziyanı yok. Odamızdaki çiçeklerimizi sulamayı unutma, beni görmek istersen onlara bak. Ve en önemlisi beni unutma olur mu? Seni seviyorum...."

Hiçbir şiirin içinde bu ruhum gibi sanat yok

Ruhum çöküyor. Aklıma okuduğum kitapta kadının "Kalbim çürüyor, o ölüyor" dediği geliyor. Ruhum neden bu kadar yorgun bilmiyorum. Nefesim göğüs kafesime sığmıyor, çırpınıyorum. Gerçekten bu iç çöküntülü halim beni yoruyor. Satır satır yazılar yazsam derin nefes alamıyor gibi hissederim. Dert panosu, tamamen bu ifade ediyor burası benim için.

yine ben ve en son buraya doğum günümde uğramışım,, 
               Buraya yazmam bana çok fazla şeyi geride bıraktığımı fark ettiriyor. 'Vay be Nesa' diyorum. Farkediyorum ki herkesin derdi herkese büyük. Kaçtığım gerçekler ben olmuş, tereddütlerim kırılıp uçmuş. Her şey harikayken midemi bir şey altüst ediyor, yüreğimi burkuyor. Beynim benle oyunlar oynuyor. Sahi, beynim. Bu oyunlar neden? Zehirlisin, benim için bundan farkın yok zehirsin bana. Zehrin büyümemesi için çok şey yaptım. Demiştim ya "zehirler gitgide çoğalıyor." Şu an panzehire ihtiyacım olan kısımdayım. Umarım beynim, umarım çabalarıma karşılık verirsin. Çünkü ben canımın ağrısına iyi olacağın konusunda fazlasıyla inandırıyorum. Ben de inanıyorum. Yalanın ortasında mıyım?

Doğruymuş, ama sorun ne biliyor musun? Herkes artık farklı konuşuyor, herkes belirsizlikte. Kimse ne olduğunu bilmiyor, herkes pişman. Naptın bilmiyorum ama arkanda o kadar yaralı yürek bıraktın ki. Seni suçlamıyorum fakat bu yaptığını da hiçbir zaman kabul görmeyeceğim. Yoksun artık, umarım mutlusundur orada. Korkularınla başa mı çıkmak istedin, yoksa bunu çözüm olarak mı gördün bilmiyorum...

Karaca'nın göğsü küllük değil.