Sadece bazı anlarda yok olmak istersin. Umudunu ararken kaybolursun. Herkesten özür diliyorum. Çoğunlukla uzun bölüm atamayışımın sebebi benliğimi kaybetmiş gibi hissetmem. Kitabımın yükselmemesinin etkisiyle, yani sadece kaybolduğum için kitabımın kaybolmamasını istediğim için. Yazdığım kitap kimseden alınmadı ama kafamın bir köşesinden çalınan bir kitaptı. Birçok kez kitabımı silip yayınlamış olmam cabası. Çok öncesinden çok korkmuştum. Herkes tarafından keşfedilirse ve beynimin bir ücra köşesinden ödünç aldığım kitap begenilmezse diye. Şimdi korkularımdan arındım. Ne yazık ki, korkularımdan arınmış olmam, kitabımın keşfedileceği anlamına gelmiyormuş. Bazen kitabım bittiğinde bastırıp kitaplığıma koyacağımı düşünüyorum. Bazen de kitabımın beğenildiğini ve bir anda herkesin elinde tuttuğu bir kitap olduğunu hayalliyorum. Umarım tek birinci seçeneği seçmek zorunda kalmam.
Bu yüzden benim gibi küçük, görülmeyen birisinin yazar olma hayali karşımda duruyor. Diyorum ki, yakında bir tane çocuğum olursa ona her bir baskısını saklayacağıma söz veriyorum. Tabi bunun için keşfedilmem gerekiyor. Lanet olsun yeni düzene. Kitabının basılmasını istiyorsan, yüksek takipçili booktok-bookstgram hesabın olması gerekiyor. Ya da yüksek hesaplı herhengi bir hesaptan kitabının paylaşılmasını bekliyorsun. Belki de yaptığın bir edit keşfet olursa.
Küçük hesaplar sadece kitap hesabı olmadığı için küçük bir köşede kitabının keşfedilmesini bekliyor. Onların arasında çok fazla iyi kitapların olması da en üzücü olayı. Sadece ünlü diye saçma sapan kitapları basmaya başladılar. Benim kalemim harika demiyorum. Sadece ünlü diye o kişinin kitabını basmalarına dayanamıyorum. Bu yazıyı bile kimse göremeyecek veya görüpte okumaya üşenecek.
Bütün okurlarımdan, geç bölüm atmamım sebebi sadece bu. Kendime gelemediğim içindi. Biraz da sitem etmiş olabilirim. İyi geceler. Sonraki bölümün azıcık bir bölümünü yazdım. Belki de yakın bir zamanda sizinle olur. Ne dersiniz?
