whresmysunflowers

"Koca bir değersizlik."

whresmysunflowers

Oysa fazlaca sevebilirdim sizi fazlaca hem de!
          Fakat sizin tercihlerinizin dışında kaldım her zaman için. Düşünüyorum da bunun böyle olması fazlaca yaralayıcı bir şeymiş! Sizin hissettirdiklerinizi mi kendi hissettiklerimi mi sorguya tabî tutmalıyım?. Çünkü siz, hiç bir şey yapmadan, bana karşı hiç bir eylemde bulunmadan kalbimin ve zihnimin canını yakabilecek kadar fazla şeyi hissettirdiniz. Burada, tam da bu nokta da durup düşünüyorum;benim varlığımın, ruhumun derinliklerinde yoksa, zaten hep var mı olmuştu ruhunuz?.

whresmysunflowers

Şimdi hiç bir yere ait hissetmiyorum; bu eve, bu odaya, bu eşyalara, bu insanlara. Şu kalabalığın içindeki çirkinlik! Yüzler, sesler, koşuşturmalar ve alelacele atılan savsak adımlar niçin?Neye bunca uğraş?."Tiksinti." Üstümdedeki lekekerden, kirden ve havanın taşıdığı tozlardan değil.Elimle üzerimi silkeliyor, temizlemeye çalışıyorum. Fakat üstümde!
          Yapış yapış; çürük kokuyor, tiksinti. Zihnimin içinden ilmek ilmek; tenime, irislerime, avuç içlerime saçlarıma yayılmaya başlıyor. Korna sesleri, trafik ışıkları, raylar ve tekerlekler gözümün önünde dönmeye başlıyor. Tiksinti tüm benliğimi satarken
          son defa ellerimi açıp avuç içlerime bakıyor, içinde kendi irislerimi görüyorum.

whresmysunflowers

Zaman hızla geçip gitmeye davam ederken; ben ise hâlâ korkuyla, onun gidişini izlemekte ve şöyle bir ertelemeye devam ettiklerim ve yapmam gerekenleri yapmadığım şeylere bakıyor; acı ve pişmanlığını hissetmeye vargücümle devam ediyorum. Halbuki insan kendi kendine güçlük çıkartmamalı kendi canını böyle harap edip durmamalı. Fakat ben bana verilen yaşamın kıymetini anlayabilmek, özümseyebilmek
          canımda hissedebilmek için sahip olmam gereken şeylere sahip değilim. Nitekim sahip olmak gerekiyor, sahiplenebilmek gerekiyor şu yaşamı.