umarım bir gün beni anlamak hatta benden de kötü olmaya mecbur kalırsın, kaçamaz, nefes dahi alamazsın. umarım bir gün fark edersin beni ne kadar aciz duruma düşürdüğünü ve dizlerine kapanıp saatlerce özür dilemek istersin ancak benim artık ulaşılmaz olduğumu bildiğinde. iyileşemiyorum. aylarca nefes almama müsaade etmedin umarım hak ettiğini bulursun. kalbim sıkıştı gecelerce ulan sen ne kadar bencil ve pislik birisin. kendimden nefret etmeme sebep olabilecek kadar da aşağılıksın hem de. "insan her şeyim dediği birini kıçı kırık bir kız için bırakır mı?" bıraktın çağan. benim de sana bir sorum olacak, insan her şeyim dediği birinin gecelerce nefessiz kalıp gittikçe küçülerek kendi kendini yok etmesine göz yumar mı? yumabiliyorsa yazıklar olsun gözümde büyüttüğüm sana ve seni seven kalbime. nankörsün. tanıdığım en memnuniyetsiz insansın. bencilsin.. dahası, tiksinçsin. kıyamet gibiydi ama yalnızca sıradan bir perşembeydi. daha kötüsü olamaz gibiydi, gerçi olamaz da. başka kimse beni böyle sarsamaz. gururumu ezmene göz göre göre ben müsaade ettim. beni aldat ama bırakma diye çaresizce ben yalvardım. beni kullan ama terk etme öylece diyebilecek kadar ben kendimi küçük düşürdüm, sen değil. sen acizliği henüz bilmiyorsun ama tek dileğim tek umudum bir gün benden beter aciz olman. hıçkırıklarım manasız kalmasın diye.
