;

Yıllar boyunca kaçtığım bir şarkı var. 

Kafam bir türlü susmuyor. 

İlaçlar beni korkutuyor.
          Yaşamak beni korkutuyor.
          Sevgi, aşk, mutluluk beni korkutuyor.
          Psikiyatristim bana "sen kendini affedemiyorsun ki." Demişti. Haklıydı.
          Ama nasıl affedeyim?
          Nasıl affedeceğimi bilmiyorum. Tek bildiğim öfke.
          Kendime olan nefretim.
          Her şeye olan nefretim.
          Bu beni ayakta tutan şey değil ise, beni içten içe öldürüyor ve çürütüyor ise benim elimde geriye ne kalıyor ki?..
          Bir zamanlar tanrıya öfke doluydum. Hâlâ daha öfkeliyim. Ama bu öfke kendime yöneldi. 
          Zaten bir keresinde de şey okumuştum: "tanrıya olan öfke tanrıya değil, insanın kendisine olan öfkedir sadece bunu başkasına yöneltemediği için tanrıya sığınır."
          Haklıydı.
          Ben boktan bir çukurun içindeyim. Ve toparlayamıyorum. Ne yapacağım bilmiyorum. Nasıl yaşayacağım bilmiyorum. Yaşamak istiyor muyum bunu bile bilmiyorum. 
          Kendime zarar veremiyorum. Yaşayamıyorum. Hayal edemiyorum. Tek başımayım bu boktan çukurda, düştüm çıkamıyorum. 
          Çaresizim. Çok çaresiz. Akıl almak istediğim birisi var, sormak istiyorum. "Nasıl kurtuldun?" Diye. 
          Ama işte o da kurtuldu mu bilmiyorum. Yazamıyorum da, yazamam. Yapamam. Olmaz..

Neden bu kadar kötü hissediyorum?
          Elimde olmayan şeylerden mi, senin bana yarattığın boşluktan dolayı mı..
          Canımın bu acısı nedendir ki hiç terk etmez bu bünyemi?
          Ne diyeceğim bilmiyorum bile. Boş boş yazıyorum buraya. Oysa ne ölü bekler sabahı ne de ölüm zamanı. 
          Ne diyeceğim bilmiyorum.
          Boş boş ağlıyorum. Neye ağladığımı bilmiyorum. Oysaki sadece canım mı acıyor yoksa başka bir şey mi bilmiyorum onuda. Keşke diyorum keşke böyle olmasaydı. Seni istemiyorum. Ama bazen aklıma gelmiyor da değil. İhanet sayılır mı bilmiyorum sadece mutlu hissetmek istiyorum. 

Neden bu kadar kötü hissediyorum?

Önüme çıktı. Playlistin, önüme çıktı. Nefret ettim. Bütün şarkılardan nefret ettim.

"Beni hatırladın mı?"

Benim güzel sevgilim, şu an Wattpad'i bozuk biliyorsun ama ben girmenin bir yolunu buldum ve sana birkaç not bırakmak istiyorum. Ben yakın zamanda gideceğim. Kimsenin olmadığı, uzak yerlere. Ben seni çok seviyorum sevgilim. Sana çok aşığım. Ne kadar uzaklaşırsak uzakaşalım, kalplerimizin, ruhlarımızın bize şah damarımızdan daha yakın olduğunu unutma. Fiziksel mesafeler ne kadar uzak olursa olsun, sana şah damarından daha yakın olacağım. Ne olursa olsun yanındayım. En büyük destekçinim ve tek hayat arkadaşınım. Gerekirse bir dert ortağı, gerekirse gülüp eğlendigimiz bir hayatdaş, gerekse abin, gerekirse zihnin olacağım; ve gerekirse annen babanım. Sana çok aşığım sevgilim. Yüzünü göreceğim, kokunu hissedeceğim ve ruhumuzun, bedenimizin birbirini tadımlayacağı günleri iple çekiyor olacağım. Hoş'kal sevdiceğim. Benimle kal...
          
          
                                                                    Melody.

İçimde bir acı var.

Kalbim bir mıknatıs misali seni çekiyor. Buluşacağız... Bir dakika;
          BULUŞACAĞIZ!