;

İyileşemedim, çok içsem bile.
          İyileşemedim, sevilsem bile.
          İyileşemedim, sevişsem bile.

Ocak ayındayız. Yine bir ocak ayı. 

Üşüyorum görmüyor musun? Bedenim acı içinde bilmiyor musun? Ruh-u azabımdan yeterli raddede nasib-i alıyorum duymuyor musun? Neredesin? Neredesin?

Rüyamda seni gördüm, iyi misin? Önceden de sormak istediğimde engellediğini gördüm. Neden engellediğini de anlamıyorum.

Ruh-u azabın müteşekkir galib-i

Beni engellediğini gördüm. Öncesinde de engellemiştin. Engelinin üstüne engelledim seni. Numaranı da engelledim, mesajları sildim, telefon numaranı da rehberimden yok ettim. Yıllardır dokunmamıştım seni kaydettiğim numarana. Ama her yerden sildim. 1 Aralık'ta çöp kutusuna taşındı numaran. Çöp kutusundan silemedim ama orda durması iyi geldi. Zaten ezbere de bilmiyorum numaranı, bir ay sonra otomatik silinecek işte o zaman tamamen yok olacaksın. Yeni yıla girerken tamamen yok olacaksın. 

Doğum günüm an itibariyle bitti.

Yıllar boyunca kaçtığım bir şarkı var. 

Kafam bir türlü susmuyor. 

İlaçlar beni korkutuyor.
          Yaşamak beni korkutuyor.
          Sevgi, aşk, mutluluk beni korkutuyor.
          Psikiyatristim bana "sen kendini affedemiyorsun ki." Demişti. Haklıydı.
          Ama nasıl affedeyim?
          Nasıl affedeceğimi bilmiyorum. Tek bildiğim öfke.
          Kendime olan nefretim.
          Her şeye olan nefretim.
          Bu beni ayakta tutan şey değil ise, beni içten içe öldürüyor ve çürütüyor ise benim elimde geriye ne kalıyor ki?..
          Bir zamanlar tanrıya öfke doluydum. Hâlâ daha öfkeliyim. Ama bu öfke kendime yöneldi. 
          Zaten bir keresinde de şey okumuştum: "tanrıya olan öfke tanrıya değil, insanın kendisine olan öfkedir sadece bunu başkasına yöneltemediği için tanrıya sığınır."
          Haklıydı.
          Ben boktan bir çukurun içindeyim. Ve toparlayamıyorum. Ne yapacağım bilmiyorum. Nasıl yaşayacağım bilmiyorum. Yaşamak istiyor muyum bunu bile bilmiyorum. 
          Kendime zarar veremiyorum. Yaşayamıyorum. Hayal edemiyorum. Tek başımayım bu boktan çukurda, düştüm çıkamıyorum. 
          Çaresizim. Çok çaresiz. Akıl almak istediğim birisi var, sormak istiyorum. "Nasıl kurtuldun?" Diye. 
          Ama işte o da kurtuldu mu bilmiyorum. Yazamıyorum da, yazamam. Yapamam. Olmaz..