tyusa

Ve ben, yine yanımda kimse yokken gecenin üçünde Tanrı’ya hafızamı silmesi için yalvardım. Acımı dindirmesi için ona taptım, hiç etmediğim kadar dua ettim. Her şeyi birebir hatırladım ki sabah belki gerçekten de yok olurdu, Tanrı bana bir şans verirdi. Aptal bir pozisyonda uyuyakaldım, o günün yedisinde uyandığımdaysa her şeyi gerçekte yaşandığından daha fazla hatırlıyordu şişmiş gözlerim.

24 aralıktan 25 kasıma, tek değişen şey öncekinden daha aptal olmam

ah coraline, duygusallığımı çöpe atmışçasına davranıyorum. acımasızlıkla taşıp zorba bir şekilde kendimi göstermek istiyorum fakat ne yazık ki bana yaptığınızı ben size yapamıyorum.

tüm postlarımı silmekle iyi mi etmişim bilmiyorum

kafayı yemek kalp deniz

üç aralık yaklaşıyor, ben değiştim. belki de sen değiştin,  yine de yoksun. onlara rağmen seni özledim