@withfire_
Son çıkmazlara girildiği zaman, hayaller tükendiği, sineye çekildiği zaman, artık gözlerin bakarken görmediği zaman, kulakların sesleri reddettiği zaman. Ansızın biri çıksa, elini tutsa kanıp kendini bırakacağın zaman. Düşünme. Düşünme ki sessizlik bulsun seni. Belki o sessizliğin içinde sen de bulursun kendini, nereye gitmen gerektiğini.
Ne yapacağını blmeyip yola çıkmaya hazırlanmak. Sonra ben kimim ve ne istiyorum diye düşünmek. Yerine geri oturmak. Bu döngüyü kırabildiğin an çözüyorsun kendini.
Gerçek olmadıktan sonra, ne gerek var hayal kurmaya.
Belki bir gün, mutluluğu yaşar herkes,
Belki bir gün, diner acılar,
Belki bir gün aşarım sınırlarımı, koşarım özgürlüğe,
Belki bir gün severim her şeyi, kendimi,
Belki bir gün uçarım bulutlara,