Yaşadığın hayat bazılarından çok daha iyi bir hayattır ama bazılarından çok daha kötü. Sonu olmayan bir yolda gibiyim, ne durabiliyorum ne de sonunu getirebiliyorum... Sorunlara kulağımı derslerimle kapatmaya çalışıyorum ama hissediyorum. Aylardır kütüphaneye kaçıyorum ama eninde sonunda eve dönmek zorunda kalıyorum. Ders çalışmak canımı sıkıyor, oyun oynamak ya da film izlemekte bir zaman sonra sarmıyor. Arkadaş ortamı desen yok, istemiyorum. Ne yapacağım? Mutluluk ve heyecanla başladığım watty sürecim boktan sebepler yüzünden durma noktasına geldi. Ağlamıyorum, isyanda etmiyorum ama gülmüyorumda. Kısa bir kafa iznine çıkmam lazım ama çıkamıyorum. Galiba ne zaman bir üni tutturursam o zmn özgür olcam. Bilgisayar almayı düşünüyorum. Umarım o zaman bir tane de olsa bölüm atacağım. Lütfen kafayı hiçbir şeye takmayın sadece yolunuza odaklanın. Sizi seviyorum♥