onlymel

Yazacaq nə sözüm qalıb məndə, nə də ruhum sağdı içimdə. Nənəmin ölümündən sonra ölümü daha çox dərk etdim. Insan ölümünə şahid oldum və necə hiss edəcəyimi bilmədim. Heçbir şey olmamış kimi hiss etdim, ancaq ölümün onun kimi yaxşı bir insana da necə əzab verdiyini gördüm. Ağrıları və əziyyəti sona çatanda sifətində əks olunan o hüzurlu gülüş də düşündürdü məni. Ölümə həm yaxın hiss etdim, həm də ondan verdiyi əzaba görə qorxdum.  

Əsla bir hüceyrəyə can verib onu yaşatmayacam. Kədər qucağında heç onu eşitməyən yaradıcıya üsyan etməsini istəmərəm. Mənim kimi peşman olmağını və çarəsiz ümidlərlə yaşamağın istəmərəm..

hava qaralır, gözləri yetərincə boyadıq. artıq görməzlər güzgünün nəyi əks etdirdiyini.

ip çürüdü, çürüdü və qoptu.
          bədəni düşdü düşdü və qırıldı.
          dostları sevincək qaçdı,
          qarınları doydu, doydu,
          ondan sadəcə sümük qaldı, əridi.

nə gördüm bundan sonrasında,
          balaca qurumuş gülləri?
          nə gördüm ondan sonrasında,
          balaca ölmüş bitləri..
          nə etdim, neylədim onlara,
          boynu bükülmüş kuklalara..
          nə edərəm, neylərəm,
          iplərini vermiş kuklalara?