görüyorum ki, bir başkasına açabileceğinden daha çok şey düşünüyorsun. durum böyleyse, düşündüklerini asla tümüyle yaşamadığını da biliyorsun demektir, bu da iyi bir şey değil. sadece yaşadığımız düşünceler bir değer taşır. 'içinde yaşamana izin verilen' dünyanın, bütün dünyanın ancak yarısını oluşturduğunu biliyordun, ama yine de ikinci yarısını tıpkı rakiplerin ve öğretmenlerin yaptığı gibi hasıraltı etmeye çalıştın. başarabileceğin bir şey değildir bu. bir kez düşünmeye başlayan kimse, böyle bir şeyin üstesinden gelemez.