…

(…)Seni öldürseler haberim olmaz.Canını yakabilirler.Nereden bileceğim ben?
          	Tom rahatsız bir sesle güldü.“Eh belki de Casy’nin dediği gibi, insanın ruhu tek başına bir işe yaramıyor,ancak büyük bir bütünün parçası… o zaman da…”
          	“O zaman ne olacak,Tom?”
          	“O zaman mesele yok artık.O zaman ben karanlıkta her yerde olurum.Nereye baksan,orada. Aç insanların bir lokma bulması uğruna nerede bir kavga çıkarsa,orada olurum ben.Nerede polis birini döverse,orada olurum.Casy de bilseydi bunu keşke… insanların öfkelendiği zaman kopardığı çığlıkta olurum… sonra bir çocuğun karnı açken,yemeğin hazırlanmakta olduğunu bildiği zamanki gülüşünde olurum.İnsanımızın kendi ektiklerini yedikleri, kendi yaptıkları evlerde oturmaya başladıkları zamanda…yine orada olurum. (…)
          	
          	Gazap Üzümleri 
          	      John Steinbeck