Bazen her şeyden, herkesten soyutlamak istersin ya kendini, kaçmak kurtulmak düşüncesiyle yaparsın bunu. Çok yıkıcı gelir bu hayat, anlamsız. Her gün görmek zorunda olduğun yüzlerce insan. İçleri tamamen çürümüş karanlık yüzlerce vücut.

 Çaresiz kaldığım zamanlarda gider, bir taş ustası bulur, onu seyrederim. Adam belki yüz kere vurur taşa; ama değil kırmak, küçücük çatlak bile değil oluşturmaz. Sonra birden, yüz birinci vuruşta taş ikiye ayrılıverir. İşte o zaman anlarım ki; taşı ikiye bölen o son vuruş değil, ondan öncekilerdir.