01:56
Bazen her şeyi herkesi bırakasım geliyor. Bazen dünyayı, bazen annemi, babamı, arkadaşlarımı. Bazense kendimi bırakasım geliyor. Belki bir balkondan, belki bir apartmanın en yüksek katından, belki bir merdiven boşluğundan. Belki de çatıdan. Çoğu şeyi kendi içimde hesaptan geçiriyorum. Çoğu sorunlarla yüz yüze geliyorum. Neden diyorum, Allah'ım neden? Neden benim başıma geliyor tüm olanlar? Neden beni buluyor lanetli olaylar? Neden oyunun sonunda her zaman ben kaybeden oluyorum. Neden ağlıyorum, neden üzülüyorum, neden gülemiyorum, neden acı çekiyorum? Bilmiyorum. Şu an bu satırları buraya neden yazdığımı da bilmiyorum. Bazen sevilmediğimi yalnızlığı doruklarına kadar hissederek düşünüyorum. Biri de çıkıp iyi ki varsın amk desin istiyorum. Kim bilir belki sevgi, belki merhamet, belki yardım istiyorum. Ama bu zevk anlamında değil. İstediklerim tamamen ruhsal anlamda. Hani ruhuna dokunmak deyimi varya, ben onu istiyorum. Biri çıksın ve kumral, yeşil gözlü olmama fiziğimin iyi olmasına bakmasın ve kalbimi sevsin istiyorum. Güzelliğimi değil beni sevsin istiyorum. Ama sadece istemekle yetiniyorum. Çünkü biliyorum ki bu istediklerim boktan dünyanın en güzel, en masum ve en temiz isteği. Asla gerçekleşmeyecek ve sadece bir istek olarak kalacak.
