Juli

Elindekilerle yetinip mutlu olmayı denesem ? Kendine çizdiğin sınır bu mu diyorum? Daha fazlası için çabalamak istesem çok yorgunum ve adım atamıyorum? Omuzumdaki yükleri kimseyle paylaşmadım şimdiye kadar ve bu saatten sonra da ben ihtiyaç duymuyorum. Ama böyle de olmuyor ve bunaldım artık çok fazla.

Böyle durup durup öfkeden alev alıyorum. Gerçekten aniden herkesi ve her şeyi yok etmek istiyorum.Birden üstüme aşırı bir sinir ve bıkkınlık ve bezginlik yükleniyor. Ben bu hayatı, ben bu hayatla ne yapacağımı bilemiyorum. Ve çok ağır geliyor.

Eskisi kadar insanlarla ilişkilerim ve iletişimim iyi durumda değil. Ve olmasını da istemiyorum zaten. Birkaç tane arkadaşım kaldı. Ve onlar da ben iletişime geçmediğim sürece benimle iletişime geçmiyorlar gibi bir şey. Ve artık umrumda değil yani. Kimseyle buluşmak , görüşmek, sohbet muhabbet filan etmek istemiyorum. Çünkü bana karşı gösterdikleri sahte ilgiden, samimiyetsiz tavırlarından filan çok sıkıldım. Bu sene özellikle birçok şeyi tek başıma yapmaya başlayacağım. Ve bundan eskisi gibi zevk almak istiyorum. Bunun da ötesinde bir yere gitmek, eğlenmek, gezmek için filan illa etrafımda birilerini aramak istemiyorum. Onlar olsa da olmasa da sabit olan benim. Ve kimsenin varlığında tutunmak istemiyorum. Ben hep böyleydim ve bu hep böyle kalacak. Kendi isteğimle kurduğum aile dışında.Her şey  ve herkes geçici olabilir. Sadece mutlu ve huzurlu bir ailem olsun istiyorum. Hayal gibi ama nasip tabi.

yeşil göz sevdan kadar derin mutlu yıllar julyy aşk bebek ❤

Bu saatte uyunur mu? Allah kahretsin ya. Gerçekten bıktımmmmm

Yarın poğaça, börek, patates salatası yapmam lazım :( Asla enerjim yok. Hayır yeni yıl için değil. Misafirler var ve hazırlık yapmak için. Ve kendimi de süslemem gerek. Hayat enerjisi istiyorum Allahımmmmm

Hayat bazen böyledir :P çok severek okuduğum bir kitap vardı. Burada o kadar heyecanla bekliyordum ki kitabı. İçimden hep basılsın nolurrrrr diyordum. Basılı rahat rahat okumak için can atıyordum. Kitap basılıyor adafagsgshss Ve basılacağını da içten içe biliyordum çünkü kadın tanınan bir yazar zaten. Ama bilin bakalım kim şimdi baştan başlayıp o kitabı okumak istemiyor? :O Ben çünkü sıkıldım beklemekten ve hevesim kaçtı. Aşşşşşırı uzun yazıyor çünkü. Ve evrenden koptum ve unuttum bir kere. Tekrar baştan başlayıp o drama katlanabilir miyim bilmiyorum. Sanırım biraz zaman geçtikten sonra satın alıp yeniden okurum gibi. Ama biraz zaman geçmesi lazım. Yeniden heveslenmem için.

Hayatta en önemli bağ ne eşinizle, ne sevgilinizle, ne annenizle ne babanızla ne de en yakın arkadaşlarınızla kurduğunuz bağ. Hayatta en önemli bağ kendinizle olan bağınız. Ne olursa ne yaşamış olursanız olun. Kendinizi doğru hisler doğru düşünceler ve duygularla beslemediğiniz zaman bu bağ tam bir felakete dönüşüyor. Hepimiz biriciğiz. Eksikliklerimizle, kusurlarımızla, sahip olduklarımız ya da olamadıklarımızla. İnsanın kimseye hiçbir şey borcu yok. Ama kendimize mutluluk borcumuz var bence. Ben kendimi o kadar üzdüm ve yıprattım ki. Şimdi dönüp baktığımda kocaman bir canım sağ olsun diyorum. Olan ve olmayan ya da asla olmayacak olan şeylere. Ne olmuş olursa olsun geriye bana kalan benim. Ve bu yüzden bu kalbi korumak benim artık önceliğim. Umarım bunu başarabilirim.

Hayat hep bir şeyler eksik gibi hissettirecek. Sanırım asla tam olma hissini hissedemeyeceğiz. Ve bu hayatın olayı da bu. Kabulleniyorum gibi.

Henüz tatmadığım hisler var. Ve bunların olması beni hem heyecanlandırıyor gelecek için. Hem de üzülmeme sebep oluyor. Yani bazı şeyler için çok geçmiş gibi hissediyorum. Ama aslında hepimiz benzer şeyler yaşıyoruz kendi hayatlarımızda. Hepimizin eksik hissettiği şeyler başka. Hepimizin içinde ukde kalanlar başka filan.