boş hayat

“Olmadığı zamanlarda bile birine sadık kalmak her yüreğin harcı değildir.”

Birinin yalanını kendi imkanlarımla öğrendikten sonra açıklamalarına önem vermem. Bilmediğim zamanlarda nasıl davrandığını anımsarım. Çünkü yalanı değil o yalanı söylerken ki rahatlığını affedemem asıl.

Ne yalan söyleyeyim üzgünüm , bir yanım kopmuş kanamış gibi

Bu şehir bile hüzünlenmiş gidişine...

Benim senden ayrı kalmam durduk yere ağlamamdır
          
                                                          

Sevgilim... içime yerleştirdiğin o çok katlı huzurun aynasında çatık kaşlı bir kadın duruyorsa eğer , özür dilerim. Ama ben çocukluğuma büktüğüm dudağımı, yüzüne bakınca dağlara yayılan şenlikli bir kahkaha gibi iki yana kıvırdım

O kadar çileyi şimdi iki yabancı olalım diye mi çektik?

Mesafelerin hiç bir önemi yok. 
          İnsan kalbindekini hep sever hep özler
          

Uykudan uyandırıp ağlatan bir acıydı...

Dün çok güçlü olmanın bu günü, insanı bir gece yarısı sabaha karşı dört gibi uykudan uyandırıp tavana üzgün üzgün baktırarak hıckıra hıckıra ağlatabiliyor. Olabilir, insan okyanusları aşıp bir su birikintisinde boğulabilir. Olabilir. İnsan dik yokuşları aşıp düzlükte yere düşebilir. Olabilir.