Kości
Popatrz, popatrz na to!
To są moje kości przez całe życie zmagały się z niedolą.
Teraz pozbawione plugawego ciała wybielone przez deszcz
Wzdłuż ostrych i sterczących brzegów
Nie bierz tego za błysk
Rozjaśniony wygląd myli wzrok
Pochlaniając deszcz
Powalone przez wiatr
Odzwierciedlają drobiny nieba

Jeśli myślisz, że to są te same kości
Kiedy siedziałeś żywy w jadlodajni
Wśród tłumu ludzi
Że to te same kości, które przeżuwały nać pietruszki
Co innego można zrobić jak nie wybuchnąć śmiechem?

Popatrz, popatrz na to!
To są moje kości
Czy to naprawdę ja na nie patrzę? Zabawne
Czy moja dusza wciąż żyje
Tylko po to wróciła do tych kości
By odnaleźć siebie patrząc na nie

Wzdłuż rzeczki w mojej wiosce
Brodząc po zwiędłej trawie
Czy to ja....patrzę?
Tak wysoko jak stary szyld
Moje pobielane kości sterczą w górę

                  ~Chuuya Nakahara