“bir defa daha, soluğumu üflercesine, ona üç kelimenin egemenliğinde ilk günahım, ilk kesiğim, ilk serpilişim diyerek seslendim. ses etmedi. tek bir saniye, ufacık, zamanı karşılamaya yetmeyecek kadar değersiz, varlık ve yokluk arasında, yokluğa meyleden küçücük bir saniye içerisinde titreyerek dizlerim üzerine yükseldim. uyanmadı.”
sinner, pheulia