''Tuğlalar aslında sağlam değildir. Sadece öyle gözükür. Tuğlaları sağlam yapan şey çimentodur. Bir evi sadece tuğlalardan yapmaya kalkışsalar. Yapamazlar yıkılır. Bunun için çimentoya ihtiyaç duyarlar. Tek başına olan tuğlayı yere fırlattığında kırılır. Ama çimentoyla birbirine yapışmış bir tuğlayı yere atarsan ikisinden bir parça gider ama yine de birbirine bağlı kalırlar. İnsanoğlu da buna bir örnektir. Yalnız olan bir insan güçlü değildir. Güçlüymüş gibi gözükmeye çalışır. Ama güçlü olabilmek için bir Aileye, dosta sahip olmak gerekir.'' Bizim dostumuz genelde kitaplar olmuştur. Daima bize ilham veren , mutlu olmamızı sağlayan tek etken. Kötü yanları da vardı bizim için mesela karakterlere aşık olmamız gibi. Şimdi ise hem okur hem de yazarız. Kendi yarattığımız karakterlere aşığız. Yazdığımız her cümlede bir duygu yaratırız. Hikayelerimizin altında daima bir gizli öğütler saklı. Yıllarca kendi yarattığımız öğütlere bağlı yaşadık. Genelde Siyahız. Hala öyleyiz. Ama her karanlığın içinde elbet bir ışık vardır. Bizim ışığımız da hikayelerimiz...