mr.Pluie

Kimsem yokken buralarda vardım. Sonra birilerine sahip oldum, sevdim, sevildim. Ama şimdi hissettiğim yalnızlık kıyaslanamaz büyüklükte. Önceden kimsem yoktu, yalnızlığımı açıklayabiliyordum. Artık yapamıyorum. Açıklaması olmayan bir yalnızlık içerisindeyim.

İyiyi öğrendim ilk
          Kötüyü bilmeden
          Bir gün kötülük gördüm yalan yanlış kötülüklerime
          Bazense dosdoğru iyiliklerime
          Eksikliği hissettim iliklerimde
          
          Ağladım durdum kötü hissederek 
          Sonra kötü oldum eksilerek
          Gördüm zamanla ne kötü hissetmek
          Ne de olmak etkiler dünyayı
          
          Sonra karar verdim iyileşmeye
          İyileştikçe iyileştim içten içe
          Zırhım delinmez derdim ne etseler 
          Bir gün parçalandı miğferler de
          
          Kötüleştim, hatta leştim bazen
          İyiliklerim görünmez kötüleklerim seçikmiş meğer
          Bu kadar normalse madem 
          Alın bunlar da size biçilen değer

Sorgulamakmış haysiyet, unutmakmış erdem ve mutlulukmuş arthurun kılıcı

O günler sıcaktı. İçimden gülümsemesem de dışıma çok iyi gülümsüyordum. Kalbim birine atmıyordu. Kalbim bir ritmi yeni öğreniyordu. Sıcak bir günde serin çimlere oturuyorduk beraber. O gün en az benim kadar sıcaktı işte. Huzurluyduk... Derdimiz boyumuzu aşmıyordu. Boyumuz 1.40ı geçmezdi üstelik

Biraz büyümüşüm, çok çocuk kalmışım. Zaman akıp gitmiş sancılı süreçler atlatıp bugünüme varmışım. Umudun dibini sıyırırken hevesimi kaybetmişim. Şimdi sadece böyle bir kaç endişeyle yolumun devamındayım. 

Ah küçük mutsuz çocuk, hep yanlış soruları sordun. Farklı olucam diye işte sonunda saydam oldun.

Bir gün sabah yataktan çıktı, portakal suyu sıktı, kendiyle barışıktı. Öbür gün bir daha uyanamadı, kalbi dayanamadı, kimseye de ağlamadı.

Yürekler alınmaz pulla parayla. Kim yenmiş kaderi duayla?

513 okunma ve 1 oy mu? Hakikatten üzüldüm ya. 

Simdi kaybolum hafizamdan.