aslında biliyordum, burada olmam bunları yazmam... ben hiçbirini hak etmiyordum.
tek istediğim sevdiklerimi kaybetmemekti. 
~
çok mu üzülüyorsun, çok mu yalnızsın, elinde var olan her şey kayıplar içinde mi, akışına bırakmakta zorlanıyor ve sürekli o ipi boynuna geçirmek mi istiyorsun? 
~
korkaksın. insanlarla konuşmaktan çok korkarsın mesela. birinin seni eleştirmesine, dalga geçmesine dayanamazsın. çeşmelerin sonuna kadar açılır. o kadar duygusalsın ki bazen, seni alakadar etmeyen şeylere bile ağlarken bulursun kendini.

kendini beğenmezsin, iç olarak. aynaya baktığında özgüvenli bir kız görür gibi olursun, dışarıda tam bir sümsük. işte sen busun. sen dengesizin tekisin. 

arkadaş olunmayacak kadar acınacak haldesin. sen zavallısın. ve biliyor musun? seni cesur yapacak kimse de yok etrafında. bakınıp durma! bu insanlar seni kendi menfaatleri uğruna kullanır ancak, başka yolu yok! sen bu zamanda karşılıksız bir ilişki gördün mü? görmediysen susacaksın! böyle birini arayıp umut etmeyeceksin, anladın mı beni?
**
peki ya ben, kendimi kandırmayı seçiyorsam?