yalnizliklarimiz
belki arar diye sabaha kadar uyuyamamak.
yalnizliklarimiz
sebebin ne olursa olsun, bana hangi sebeple gelirsen gel. seni hiçbir şekilde bir daha hayatıma dahil etmeyeceğim.
yalnizliklarimiz
yalnizliklarimiz
yalnizliklarimiz
sakın ağlama. tanıdık yalnızlık, evelallah tanıştık evvelden. kokunu bırakma, çok sevdim kokunu. bilemezsin, götür kokunu bebeğim.. çocuktun hep sen, elinde balonla... engel miydim ben? iğne miydim? bir bakmışım ki ben elmalar düşmüş, tükenmişiz, kepenkler inmiş... bebeğim... ve uğraşmak anlamsız, yüzündeki yabancı. her geçen saniye bana daha yabancı. ve böyle olmasın. bildiğim gibi kal sen, her geçen saniye daha da zorlaşmasın. ve gülümse şimdi... haklıydın hep sen, acılar bedava, mecburduk hep uzaktan bakmaya. çok yorgunum ben eski bir saat gibi... hırpalandım istanbul gibi.. bebeğim.. oyunun en güzel yerinde zil çalınca üzülürdük ya.. öyleyim.. bebeğim.
yalnizliklarimiz
on üç temmuz iki bin yirmi bir..
yalnizliklarimiz
son yediğim tekme hepsinden farklıydı. bu sefer ki beni yıkıldığım yere ömür boyu mahkûm kılacak olandı.
yalnizliklarimiz
yalnizliklarimiz
sahi, nereye olduğunu bilmeden saatlerce yürüten o derdi kime nasıl anlatacaksın?
hifz-ullisan
geçecek, içindeki yangın söndükçe çiçekler ekeceğim yüreğine, söz veriyorum.
yalnizliklarimiz
mecnun: ya ne bileyim lan işte öyle, baksana yani kimse adam yerine koymadı ya beni. işe yaramazın tekiyim. ben de dedim, bari bi' işe gireyim. bi' yoluna sokmaya çalışayım her şeyi. sen de öyle düşünüyordun ya, işe yaramaz bir adam olduğumu.
leyla: ben, ben ne zaman böyle bi' şey söyledim sana?
mecnun: bilmiyorum leyla. biraz şey oldum yani. aklım başıma mı geldi n'olduysa. biraz şeyi anladım, insanın sevilebilmesi için kendisi gibi olmaması gerekiyormuş.