Ben güçlü değildim. Güçlü olmak zorundaydım. Güçlü olmanın mecburiyeti ne kadar ağır bir bilseniz.. Ne kadar can yakıyor bir bilseniz. Keşke sizler, sevdiklerim tarafından güçlü olmak mecburiyetinde bırakılmasaydım. Ama artık güçlüyüm. Artık eskiden şehirleri ateşe vereceğim acılara sadece buruk bir tebessüm bırakıyorum. Belki ateşe vereceğim şehirleri sokak sokak geziyorum. Dedim ya, artık güçlüyüm. Onsuz yapamam dediğim kim varsa, beni kendisiyle sınadı. Bir şey olsa sığınacak liman olarak gördüğüm kişiler bile sırtını döndü. Hayır, ağlamıyorum.. Bak ruhumdan akan kan izlerine, bunu göz göre göre sevdiklerim yaptı. Ben savaştım onlar beni esir verdi, acılara. El uzatsalar çıkıverecektim bu karanlıktan. El uzattılar ama itmek için. Bir gün, yüzleri olurda bana sorarlarsa niye bu haldesin diye;diyeceğim tek şey: Beni bu karanlığa siz ittiniz. Ulan biriniz demedi bu da bir insan birimiz el uzatalım bi yardımcı olalım diyelim ama kimsenin umrunda olmadım. Bir fazlalık gibiyim fazla söze gerek yok..
