"
Üstüme gül koklayan Nilüfer'e verdiğim can suyundan, pişman değilim.
Üstüme gül koklayan Nilüfer'e iyi baktığım, onu sarıp sarmaladığım için, pişman değilim.
Üstüme gül koklayan Nilüfer'e hoşça kal demek istemediğim için pişman değilim.
Ama onun bir çiçek olacağını unutup onun da bana iyi geleceğini zannettiğim için çok pişmanım.
Oysa bir zamanlar Nilüfer değildi.
Ama artık bir Nilüfer'sin güzel tanem.
Artık başkası versin suyunu.
Artık başkası havalandırsın toprağını.
Artık başkası söylesin güzel iltifatlar yapraklarına.
Verdiklerimden çok veremediklerime pişmanım.
Bir gün beni de İris'e çevirecek olana isyanım.
Birden olmaz zaten zamanla olur hep.
Zaman tanıdıkça..
Güneşin zamanla yeniden doğuyormuş gibi ya hani benimki batarken.
Seninki de batar elbet, bekle.
"
Nilüfer'e. 051225