renklerin, kokuların, seslerin ve ışığın bile seni hatırlattığı bir dünyada yaşamak, harikulade bir şey olurdu belki. ama sen de unutmasaydın.
beni unutmadığını sevdiğini bilsem her şeye katlanırdım. unutamamanın biriktirdiği o dayanılmaz acılar, unutulmamanın vereceği eşsiz mutluluğun içinde erir, kaybolurdu. sevmek bir bakıma unutamamaya mahkum olmaktır