v

saat on iki olsa da   

"bana bir oda vermen için benden nefret etmen mi gerekiyordu, v?"

yolcular, bu taşa dokunmayınız

bu açlık boğmadan ininde kurdu

kapanmış mağarayı göğsüm sayınız 

atarken üşenmedin.

ölüm ve kefen

sesim ve ismin

sana isminle öyle bir sesleniyorum ki adını değil de eceli çağırıyorum sanki

nasıl bu kadar benzeyebildik

ben seni 17'im zannederdim

canımın yarası