🌈

oysa ben bu gece yüreğim elimde
          sana bir sırrımı söyleyecektim

yalnızlığı kapımın önüne bırakıp kaçan bir kadın var

kendini bu çağdan sakınanı sev

Aldım sardım, sarıldım ona. Dedim ki “artık hiç korkma.”

Seni fısıldıyorum en derinlerime

Şiirler eksik, gökyüzü ağlıyor, sen yorgun ve ben sana hasret

Şarkılar sessiz kaldı. Bir masal yine yarım...

Belki de gözlerimiz buluştuğunda ayırmamalıydım gözlerimi, rengi kahve çekirdeğinin en koyu tonu olan gözlerinden ve belki anlardın o zaman sana anlatmak istediklerimi dökülen gözyaşlarımdan.

Alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya

Bu dünyayı sevebilmek için kalpsiz olmak gerekiyormuş. Canını acıtan ne varsa unutup, hiçbir şey olmamış gibi gülümsemek gerekiyormuş. Hissettiklerini bir kenara koyup, yoluna öyle devam etmek, hatta kalp kırmaktan bile korkmamak gerekiyormuş. Biz hatayı en başında yapmışız.
          
          Özdemir Asaf|•