yazanhnm

Hastaneye giderken çok lüks semtlerden geçiyorum, her seferinde bu gösterişe gözüm dalıyor. Binaların yüksekliği, araçların markaları, evlerin gösterişi..
          	İnsan olarak ve doğal olarak maddiyata dair düşünceler geçiyor zihnimden.  Bugün de bol bol düşündüm. 
          	Böyle yerlerde olmak, böyle yerlerde yaşamak için ne yapıyorlar? Nasıl bir azim, nasıl bir tutku, nasıl bir istikrar gerekiyor? Bir insan ne kadar gayret gösterirse buralarda yaşayabilir? Gayretsiz olduğumuz için mi farklı yerlerdeyiz? 
          	Sonra hastaneye ulaşıyorum. 
          	Rutin muayene olduğum bölümün kapısı,  hastanenin Cenaze İşlemleri bölümünün tam yanında. 
          	Bazen sessizce gözyaşı döken insanlar oluyor, bazen feryat figan ağlayanlar..
          	Cenaze aracı yaklaşıyor, boş bir tabut getiriliyor. Sonra tabutun kısa süreli sahibi, artık cenaze olan insan götürülüyor. O can yakan sessizliği nasıl anlatabilirim ki? 
          	Ve ben eve geri dönerken tekrar aynı yollardan geçiyorum. Az önce kayıplarına ağlayan insanları gören gözlerim, aynı ilgiyle bakmıyor evlere. Feryatların ve gözyaşların dönüp durduğu zihnim karşısındaki gösterişi anlamlı bir yere oturamıyor.
          	Nerede, nasıl, hangi mevkide yaşarsam yaşayayım. Bugün bu yolda, toprağın üzerinde usul usul yürüyen bu bedenim, yarın -hatta belki yarından da yakın- toprağın altındaki yerine yerleşecek. Bir gün o kapıda annem, babam, kardeşlerim yada herhangi birileri beni almak için bekleyecekler. (Sessizce )
          	Ben orada sadece bedenimi değil, en sevdiğim araba markasını, en güzel evleri, en hoş restoranları, en kaliteli kıyafetleri de terkedecegim..
          	Bu demek değil ki bunlara sahip olmak yada sahip olmak istemek suç olsun. Hayır, ne mutlu helalinden sahib olabilene. Benim bugün kendimde gördüğüm bakışlarımın, fikirlerimin beni nasıl aşağıya çekebildiğiydi. 
          	Baktığım yerin değil hangi gözle baktığımın önemini bir kere daha anlamış oldum. Burada da anlatmak geldi içimden..
          	En güzele emanetsiniz..
          	

yazanhnm

Hastaneye giderken çok lüks semtlerden geçiyorum, her seferinde bu gösterişe gözüm dalıyor. Binaların yüksekliği, araçların markaları, evlerin gösterişi..
          İnsan olarak ve doğal olarak maddiyata dair düşünceler geçiyor zihnimden.  Bugün de bol bol düşündüm. 
          Böyle yerlerde olmak, böyle yerlerde yaşamak için ne yapıyorlar? Nasıl bir azim, nasıl bir tutku, nasıl bir istikrar gerekiyor? Bir insan ne kadar gayret gösterirse buralarda yaşayabilir? Gayretsiz olduğumuz için mi farklı yerlerdeyiz? 
          Sonra hastaneye ulaşıyorum. 
          Rutin muayene olduğum bölümün kapısı,  hastanenin Cenaze İşlemleri bölümünün tam yanında. 
          Bazen sessizce gözyaşı döken insanlar oluyor, bazen feryat figan ağlayanlar..
          Cenaze aracı yaklaşıyor, boş bir tabut getiriliyor. Sonra tabutun kısa süreli sahibi, artık cenaze olan insan götürülüyor. O can yakan sessizliği nasıl anlatabilirim ki? 
          Ve ben eve geri dönerken tekrar aynı yollardan geçiyorum. Az önce kayıplarına ağlayan insanları gören gözlerim, aynı ilgiyle bakmıyor evlere. Feryatların ve gözyaşların dönüp durduğu zihnim karşısındaki gösterişi anlamlı bir yere oturamıyor.
          Nerede, nasıl, hangi mevkide yaşarsam yaşayayım. Bugün bu yolda, toprağın üzerinde usul usul yürüyen bu bedenim, yarın -hatta belki yarından da yakın- toprağın altındaki yerine yerleşecek. Bir gün o kapıda annem, babam, kardeşlerim yada herhangi birileri beni almak için bekleyecekler. (Sessizce )
          Ben orada sadece bedenimi değil, en sevdiğim araba markasını, en güzel evleri, en hoş restoranları, en kaliteli kıyafetleri de terkedecegim..
          Bu demek değil ki bunlara sahip olmak yada sahip olmak istemek suç olsun. Hayır, ne mutlu helalinden sahib olabilene. Benim bugün kendimde gördüğüm bakışlarımın, fikirlerimin beni nasıl aşağıya çekebildiğiydi. 
          Baktığım yerin değil hangi gözle baktığımın önemini bir kere daha anlamış oldum. Burada da anlatmak geldi içimden..
          En güzele emanetsiniz..
          

Beyzanurum09

enisecemre

yazanhnm

Eveeeet hanımlar beyler Güllük'üm artık ellerinizin arasında inşallah 
          
          https://www.florakitap.com/product-page/g%C3%BCll%C3%BCk

sewalmoon

@yazanhnm kitabı arıyorum bulamıyorum maalesef :( nereden bulabilirim 
الرد

yazanhnm

@ yazanhnm  Bu konuda ben de çok üzgünüm malesef. Sanırım kitap fiyatlarının yüksek olduğu döneme denk geldim. Birkaç güne diğer siteler dediler belki daha da düşer. 
الرد

birokuriceeee

@ yazanhnm  ay çok sevindim ama fiyata bakınca bütün sevincim gitti aşırı pahalı amaa :(
الرد

asla4112

Ya! Güllük kitap oluyor ve şu an senin adına çok sevindim. Aylar öne biz üç kardeş senin kitabını keşfedip okuduk. Sıradışı bir kurgulaman var ve bu seni iyi yerlere getireceğine inanıyorum. Hakkında hayırlısı olsun inşallah.❤

yazanhnm

@ asla4112  çok çok çok teşekkür ederim  üçünüze de ayrı ayrı teşekkür ederim inşallah hep sizin gibi güzel insanlara ulaşır  Güllük 
الرد

yazanhnm

Selamunaleyküm canım okurlar, size Güllüğümden haber vermek istiyorum. Biliyorsunuz her zaman gerçek bir kitap olmasını istemiştim. 
          Sonunda hayallerim gerçek oluyor. 
          Çok yakında ellerimin arasında olacak inşaAllah, bu haberi sizinle paylaşmak istedim.

yazanhnm

@-Schwarzeperle Böyle düşünmene çok mutlu oldum, çok teşekkür ederim. :)
الرد

-Schwarzeperle

Ve aleykümselam. Yaaa çok mutlu oldum. Çıktığı zaman almak istiyorum inşaAllah. 
الرد

delisiyahistt

Selamun aleyküm. Güllük kitabınızı iki kere okudum. İkisinde de çok etkilendim. Kitap olarak kitaplığımda bulunmasını çok isterim. Kitap olma gibi bir durum var mı acaba?

yazanhnm

@ oylesineeeee38 aleykümselam güzel kardeşim. Şu sıralar en çok sorduğum soru bu, Güllük'üm raflara olsa okurları onu ister mi? Güzel bir zamanlama oldu yani. Birkaç yayınevinden olumlu dönüş aldım. Eğer anlasabilirsek Güllük'üm ele avuca sığacak. İnşallah 
الرد