Sana hep meleğim derdim, bilmem hatırlar mısın sevgilim. Fakat sen melek değildin. Sen benim gözümü aşkla kör eden bir şeytandın. Şeytan olduğunu biliyordum, yaptıklarını görüyordum ve tüm kelimelerini duyuyordum fakat hiç birini istemiyordum. Ben senin için kötü olmaya bile razıydım. Miladımdın sen benim. İyi ve kötüyü anlamama yardım ettin. Sonra gittin. Öyle bir gittin ki tüm gelişlerinden asaletliydi gidişin benim için ve sonra tekrar geldin. Gidişlerini gölgede bırakır gibi. Sokağımdan geçtin. Ardından duyduğum tek şey senelerdir kullandığın ve hiç değiştirmediğin o eşsiz kokuydu. Keskin, ferah ve benim için cennetin kokusu ama dedim ya; sen şeytandın. Senin kokun sadece cehennemi müjdelerdi.
