neyse arkadaşlar eninde sonunda vallahi şans hep kötü kişinin elinde bi bakmışım ben yine köşemde gözyaşlarımdan asit akarmış gibi çürüyerek bitiyorum. bu benim de suçum, iyi bi evlat, arkadaş sevgili, abla olmak bunun beraberinde iyi bi ben olamadım. gerçekten korkaklığımdan hepsi, biraz korkmasam hayatımın yerle bir olacağından, en azından yerle bir oluşunu izlemezdim. şimdi ise ses çıkarmadığımdan geldi diyorum bunların hepsi başıma ne geldiyse ben dahasını veremedim kendimden. cesaretimden eser yok esaretimden geçilmiyor böylece keşke diyorum sonundaki ölümünden korkmasaydım ve deneseydim en azından denedim diyebilirdim şimdi aynı köşede düşsel kelepçemleyim edilen haksızlıkları düşünüp içerleniyorum kendime. yani, yapan nasıl yapıyor değil mi?