&

beni sevmen için daha ne yapmalıyım

hiçbir şey olmaz ona anca midesini yıkattırıyor ilgi için bunlar lafını duydum ya sen benim için bittin gerçekten bittin ilgi için dediğini hep duyuyordum ama kaç defa intihara kalkışan kızına da bunu demezsin ya hiç mi kalbin yok

o ettiğin lafları asla unutmayacağım gelip benden özür dilesen de ki sanmıyorum ben seni sözlü olarak affetsem de kalbimde bi yerde hep kalacak bu dediklerin

nefret ediyorum senden

şimdi yine yememeye başladım yine kilo kaybettim üzüntüden eğer tam bitti derken bu döngü yeniden başlarsa seni ömrü hayatım boyunca affetmeyeceğim sen benim sana verdiğim değerin gramını hak etmiyorsun hastane köşelerinde senin için beklememe bile değmezmişsin sen cidden berbat birisin keşke doğurmasaydın keşke 

keşke heteroseksüel olsaydım

bu sene diğer senelere göre nasıl çalıştığımı biliyor. gerçekten çabaladığımı gördü. hayatımda ilk kez bir şey başarmak istedim. tek başardığım şey zayıflamak olsun istemedim. intiharı da başaramadım zaten hiç. bari bunu yapayımd edim.?-@/3 başarısız olmaktan çok sıkıldım. annem de yanımda olur sandım

ilk sene zaten karantinaydı. ben aralık ayına kadar ders çalıştım deli gibi. ilk seneden girmek istiyordum. ocak ayında bu yönelimimi öğrendi. demediğini bırakmadı. kaç kez kavga ettik sokak ortasında. depresyona girdim yemeden içmeden kesildim yataktan çıkamadım ki derse bakayım. iki kez intihara giriştim midem yıkandı hala tek derdi sınavdı bu yıl girmeyeyim sınava dedim zorla soktu. gireceksin dedi. girdim başarısız oldum. sonraki sene de pek bir şey değişmedi. yememeye devam ettim. kendimi toparlayayım diye işe gireyim dedim işte de düzelemedim. hastaneye yattım. biliyor bunları. her şeyden haberdar. her anıma şahit oldu. nasıl intihar etmeye çalıştığıma şahit oldu. karşısında kaç defa keşke doğmasaydım diye ağladım. neden ölmeyi beceremiyorum diye ağladım. o ise beni ne hale soktuğunu görmeden sen neden böylesin(kızlardan hoşlanmamdan bahsediyor) diyerek ağladı. yaşamaktan ne kadar bıktığımı bile fark etmedi. o sene de çalışamadım. düzelemedim çünkü mental olarak. biliyordum. girdim yine de. yine başarısız oldum. 
          
          sonra dedim bu sefer düzeleceğim. çünkü spora da başlamıştım. kendimden emindim. yazın her ne kadar yine çok kez intiharı denesem de ekim ayında gerçekten bu yıl bir şeylerin farklı olacağını düşünmüştüm. gerçekten de ders çalıştım. en değer verdiğim arkadaşımla kavgalar ettim. yine de ders çalıştım. olur sandım bu sefer. ama yine yapamadım. bilmiyorum ilk kez çalışmıştım kesin olur diye bakıyordum. belki tercihlerimden dolayı böyle oldu çünkü 7 yer yazdım sadece. 

tam düzeldim diyorum, psikolojik olarak iyiyim diyorum, en azından yemek yemeyi dert etmiyorum diyorum, eskisi kadar düşünmüyorum diyorum pat diye birden annem patlıyor. ne kadar içinde biriktiyse tercih sonuçları açıklanınca olağanüstü bi tepki verdi. başta sustum bir de hiçbir şey demedim o kadar lafı yememe gerek var mıydı bana demediğini bırakmadı hep hastaymışım hep sorunluymuşum bi normal olamıyormuşum milletin çocuğu evlenecekmiş nerdeyse üniversiteyi bitirmiş ben hala daha boş boş evde oturuyormuşum garip garip takıntılarım varmış(takıntım da kızlardan hoşlanmam) ilaçlara bağlıymışım bıkmış benden hasta edicekmişim onu hastaneye kaldırılırsa sebebi de benmişim babama gitseymişim keşke böyle dedi

keşke annem benim için biraz daha çabalasa. sevsin diye çok şey yapıyorum ama sevmiyor. bir haftadır evde değilim bir kez aradı bakmadım. sonra ben aradım beni cevaplamadı. teyzem her gün konuşuyor selinle konuş al eve artık diye hayır diyor. nerede hata yaptım anlamıyorum yıllardır ikimiziz zaten senin tek ailen ben değil miyim sen de benim tek ailemsin neden böyle yapıyorsun ne kadar yalnız olduğumuzun farkında değil misin