Ne ben seni severim,
Ne de senle dolu fikrim.
Kahvemin dumanıdır,
Düşümü, fikrimi buğulayan benliğim.
Yazılarımda yaşarsın,
Sayfalarımda silik yazılarsın.
Öldürdüğüm tek umut,
Üşürsün diye yaktığım gençliğimsin sen.
Ne mantığım alır seni,
Ne de vazgeçtiğim hayaller.
Oysa nasıl da sever seni,
Sana tapan günahkâr kalbim.
Düşüme düşünce lanet ettiğim,
Kalbim anarken nehirlerimi akıttığım,
Adını sayıklarken nefesimin titrediği,
Uğruna koca bir ormanı yaktığım,
Herhangi bir beşersin.