Hoş geldin

ceren beni benim onu sevdiğim kadar sevmiyormuş yani kısaca beni sevmiyor sevgimi ilgimi seviyor ben beni gerçekten ben olduğum için koşulsuzca sevecek birisini istiyorum

ben uzun zamandır kimsenin yanında kendim olduğumu hatırlamıyorum ben artık kendim olmak istiyorum kendim olabileceğim insanlarla tanışmak istiyorum

lütfen ama lütfen bir kere dahi olsun yanılmayayım

çünkü ağlayamıyorum ağlayacak kadar canım mı acımadı acaba acıdı ama sağlam acıdı hem de neden böyle oldu

bu sefer bazen çok uzun sürüyor

gerekli zamanlarda ağlamak istiyorum ama başaramıyorum elvermeyen bazı şeyler oluyor yer zaman kişi vs vs

1 yılı aşkın süreden beri sınır bozukluğum var ne için yaşadığımı bilmiyorum kim olduğumu bilmiyorum en yakınlarıma bile güvenemiyorum bir ilişkiye girişsem beni sevmeyeceğini düşünüyorum arkadaşlarım ve ailem sınırda kişilik bozukluğuyla yaşamanın nasıl bir şey olduğunu bilmiyor karanlık mutlu ediyor beni her şeyin en dibini veya en yükseğini düşünebiliyorum küçücük şeylere kolayca sinirleniyorum en korktuğum şey odam dışında bir yerde krizi geçireceğim olması insanların önünde kendime veya başka bir yere vurmak istemiyorum insanların önünde ilk önce bağırarak gülüp sonra ağlamak istemiyorum gerçek beni görmelerini istemiyorum odamdaki intihar notlarını ailemin bulmasından korkuyorum bugün yakın olduğum birinden yarın nefret etmek istemiyorum veya bugün nefret ettiğim birisiyle yarın yakın olmak istemiyorum birinin beni sevmesini imkansız olarak görmek istemiyorum birinin beni sevdiğini hissetsem karanlık olunca yine beni sevmesini imkansız olarak görüyorum birinden sevgi görmek istiyorum bana o sevgiyi göstermek için bir pencere açsa karanlık olunca pencereyi kapatıyorum nasıl hissettiğimi anlatmak çok zor

Her insanın yaşam felsefesi “yaşamak” olmalıdır. İnsan yaşamadan büyüyemez, çoğu şey yaşanarak tecrübe edilir. Yaşamayan insan benim için yeni doğmuş bir çocuktan farksızdır. Örneğin, iş ilanlarında “tecrübeli” kelimesini epeyce duyarız; tecrübe denince akla ilk gelen şey ise yaştır. Çoğu işveren ilk önce yaşı sorar ve 20li yaşlar duyunca da burun kıvırır. 25 yaşındaki biri mi, 40 yaşındaki biri mi daha tecrübelidir sorusu değerlendirilirken yaşları değil de yaşadıkları göz önüne alınmalıdır.Tanışmanızın mümkün olduğu her insanla tanışın onlarla tanışmak sizi yaşatacaktır. 10  yaşındaki çocuktan bile öğreneceğiniz mutlaka bir şeyler vardır. İmkanınız varken yaşayın...

benim için hayatta en değerli şey saygı, çocukluğumdan beri beni anlattıkları o cümlenin içinde saygı kelimesi hep geçti. saygı benim için paradan, eğitimden, kariyerden hep daha ön planda oldu çünkü saygı duyman ve duyulman geri kalan her şeyin sağlanması için daha kolay olur. hayatını para ve kariyere adayan insanlar parası ve kariyeri olduğu için saygı duyulduklarını sanarlar ama o saygı samimiyetsiz bir saygıdır.

ilişki sadece sevgililikten ibaret değildir aynı zamanda anne baba kardeş arkadaş da olmaktır ne kadar özel olursa olsun bir sorun olduğunda sevgiline anlatman lazım ki bir çözüm bulasınız eğer güveninden yana bir şüpheniz varsa o sizin sevgiliniz olamaz

ayrılık elbette var ama ya ayrılırsak diye bir şeylerden vazgeçersek ölüm de var ölüm var diye sonu güzel şeylerden vazgeçmediğimiz gibi ayrılık var diye de vazgeçemeyiz tamamen bir saçmalık olur iki insan da birbirini çok seviyorsa gözlerini korkutan bir şey bulmanız çok zor ayrılık, ölüm, ihanet. çoğu insanın hassas noktası  ihanettir ihanet olduğu sürece yapamazlar benim ihanetten daha önem verdiğim şey saygı, saygısızlığa tahammülüm yok ben her kadını aynı sevdim aynı değeri verdim benim en sevdiğim özelliğim bu sevmesini çok iyi bilirim ama bana hiçbir kadın saygı göstermedi pişmanlıklarını gördüm ben saygı göstermeye devam edeceğim saygı beklemeye de

gerisi olmadan da yetmiyor

ben canımdan çok sevmesini biliyorum sadece gerisi yok

ilişki beceremediğim apaçık ortada sadece sevmesini bilen bi adamla nereye kadar