ey en nâzende gûfte ... !
sevsem sana yazık, sevmesem incinirsin...
...
insanlara kendimi anlatmaya çalışmaktan yoruldum,
niyetimin kötü olmadığını,
kasten yapmadığımı,
hata yaptığımı anladığımda pişman olduğumu ,
benimde herkes gibi yanlış yapabileceğimi ,
elimden gelmediğini
mecbur olduğumu ,
Benimde duygularımın olduğunu,
inanın anlatmaktan yoruldum.
ve şimdi anlatmayı bırakıyor, susuyorum..
Herkes evet evet herkes, yanlızca bir benlik içinde yüzmekte ,
hiç kimse , bir diğer cân ne hisseder ,
ne düşünür ,
üzülür mü ,
acı mı çekiyor ? düşünmemekte…
Birbirimize ne kadar zarar veriyoruz farkındamısınız ?
Oysa bir zamanlar beni en iyi o anlar dediğiniz kişi dahi sizi , anlayamamışsa..
Varmıdır acep bir çaresi , bu debelenip durduğum hayat girdabından beni çıkmaya mâlik…
Elim kolum kırık ,
geç açtım , erken soluyorum !
ve ben bu gidişi durduramıyorum...
“benim heveslerim kursağımda kalmakla ünlüdür”