Ölüm, senin durumun için doğru bir şey değil ama evet, işte buradayım. Bu sana bir veda, senle asla tam olarak kopmayacağız biliyorum ama sen artık bu dünyaya veda ettiğine göre ben de usulüne uygun davranmalıyım. Sözlerimiz vardı, onlarca yüzlerce sözümüz vardı hem de, neredeyse hiçbirini hatırlamıyorum ve büyük ihtimalle de tutmadım sözleri, zaten tutmadığım sözler hep sana ait oluyor. Beni affedeceksin ama, yani affetmişsindir...
Ama bir sözü tuttum işte, seviyorum kendimi, iyi bakıyorum kendime, yapıp da o çok pişman olduğum hataları da geride bırakmaya çalışıyorum sanırım başaracağım. Benim yani, kendimim işte, aynalara bakınca mutluyum. Sen çok üzgündün, yansıtmadın söylemedin kimseye biliyorum hatta bana da söylemediğin çok zaman oldu ama çok üzdüler seni, üzgünüm müdahele edemedim ama bunu yaşamalıydın belki de bunkar seni sen yaptı belki, kim bilir. Neyse işte, pek vedaya da benzemedi ama senin beni anladığına inanıyorum senden başka kim beni anlar ki zaten.
Seni çok seviyorum, iyi ki varsın ve sen göçüp gitsen bile benlesin, seni de yaşatacağım elbet. Bambaşka değilim sonuçta elbetteki geçmiş de bana eşlik edecek.
Sana asla kızmıyorum, bu dünya senin için çok acımasızdı, umarım ben bu acımasızlıkların üstesinden gelebilirim.
Aşkı tadacağım, gerçekten tadacağım, sahici olacak. Bu da bizim sözümüz olsun. Değer verecek değer göreceğim hak ediyorum çünkü, artık hak ettiğime inanıyorum.
ELVEDA DİJAN, ELVEDA CANIM ARKADAŞIM. HAYATTAKİ İLK VE TEK EN YAKIN ARKADAŞIM, HAK ETTİĞİN ŞEYLERİ YAŞAYAMADIN AMA BEN SENİN ADINA DA YAŞAYACAĞIM ANDIM OLSUN.
GİTTİĞİN YERDE MUTLU OL, HOŞÇA KAL.
