yiiikikblink
Sadece istediklerini yaptığım ve söylediğim sürece bana iyiler. Kendi sırtlarını bana yaslayıp hayatın çilesinden uzakta durmak için çok hevesli gözüküyorlar. Ben de onlara üzülüp en ufak bir yardıma kalktığımda bütün yüklerini bana atıp yardım etmediğim her konuda da azar yemeyi hak ettim gibi davranıyorlar. Ama iş beraber yaşadıkları diğer evlatlarına geldiği zaman değişiyor. Onların kahrını benim kadar çekmeye tenezzül etmeyen ve sınırını çeken kişiye karşı doğru düzgün bir laf bile edilmiyor. İşin en kötüsüde yaptıklarının asla farkında olmayıp ben sana ne yaptım ne söyledim ki gerçekten hatırlamıyorum denmesi hatirlatilinca da e o kadar da olmasın mı belki sana bile söylemedim denmesi. Sürekli yakindiklari ve kafamı sisirdikleri aileleriyle benzer davranış sergileyip kendi yaşadıklarını bana da yaşatmaya çalışmalari ve en ufak sinir ya da üzüntü durumumda birazcık alttan alıp daha sonra ellrine geçen ilk fırsatta tekrar alınganlık yapıp üste çıkmaya çalışmaları beni hayli yordu
yiiikikblink
Beni anlamak için en ufak bı çaba gostermeyip hayatlarındaki çoğu insana gosterdiklerin tahammülün belkide yarısını bile bana göstermemeleri. Kendi davranışlarının zerre farkında olmayıp benim her davranışına bir eleştiri yapmaları. Benim yıllar önce gömdüğümü sandığım iğrenç düşüncelerimin tekrar gün yüzüne çıkmasını tetiklemeleri. Ben bir şey istediğim zaman kırk kere söytmeleri. Hayatlarındaki insanlara karşı aşırı sabırlı ve hoşgörülü olup bana karşı her şeyi mecbursuna getirmeleri. Bu liste biraz uzar. Ben onları sevsem de onlar için bir şey yapmaya çalışsam da günün sonunda bir hatan hepsini yıkıyor. Gerçekten yoruldum. Bı insan olarak değil köle olarak görülmekten her şeyin üstüme atılmaya çalışılmasından sıkıldım. Ben gidiyorum İnşallah oturup ne yapacağınızı siz düşünün artık İnşallah unuturum ama ben bu yaz yaşadığım kırgınlıklari ömür boyu unutabilecegimi düşünmüyorum.
