Sessizce iç çektim ve üçten geriye saymaya başladım. 3, 2, 1...
Ve BAM..

Aklımda gezinen kurgular beni rahat bırakmıyordu.. koşmaya başladım.. 

Koştum... Koştum... ve koştum..

Kendimi bir yere kapatmak ve son gucumle bağırmak istiyordum ve beni kimsenin duymamasını diliyordum. 

Buna ihtiyacım vardı. Kafamda ki kurguları boşaltmam gerekiyordu.

Ve önümde bir kapı belirdi. Üstünde kocaman W simgesi.. ilk önce endişe ettim. 

Ama sonra anladım ki kafamı bosaltmak için harika bir yer... evet Wattpad sen..

Hayatıma hoşgeldin... Ve tabi ki sen değerli okuyucum.. umarım bizi hiç yalnız bırakmazsın....