8 Kasım geldi çattı yine.
İçimde en acı veren yaranın kabukları soyuldu, dikiş atılmış etime tuz basıldı sanki.
O gün geldi işte.
Kara gün, kara hanımızdan geçti.
Seni çok seviyorum, bu satırlar seninle doğdu seninle yükseldi.
En acı günlerin üzerinden sensiz kaç bahar geçti.
Çok üzgünüm, bu gecenin en kalıcı yarası mezarına ellerimle diktiğim fakat kurumuş çiçeklerim…
İçimde yeşeren tüm umutlar sana.
Küçük yeşil motorum ve koyu yeşil kaskım için… sen rahat uyu diye… bu gece yanan her ışık sana.
8 Kasım 2014 ♾️