𓅮

ßir ananın rahmine bırakıldın sen. bir odanın, bir köşesine. bir hayatın bir noktasına usulca bırakıldın. bir sokağın öteki ucuna atıldın sen. yalnız bırakıldın. seni sokağın diğer ucunda bekleyenler vardı, onlara gideceğine inandın. o sokağı tamamlayacağına dair umudun dahi yokken, bittiğine anlamlar yükledin. birleşmeye, kavuşmaya, sevdaya, hasrete, vefaya, vedaya anlamlar kattın. sen kendini dahi tanıyamamışken, o sokağı tamamladığında birlikteliğe ihtimaller kattın. vardığında, yeni bir yola çıkacağız dediklerinde, nasıl gideceğini, nasıl biteceğini bilmeden yolu yürümeye çalıştın. ihtimallere, intiharlar kattın sen. tüm engelleri, çukurları, engebeleri hesaplamadan düşüncesizce yürüdün sen. üzerine gökyüzü giyindin geceden, beyninde kendin yarattığın yapay cennetlerin vardı. elleri, ellerinin kirlenmişliğe bakmadan tanıdın. ellerini tuttun, koluna girdin onların. sana yardım edecekleri ihtimalini sabitledin kafanda, seni atacakları uçurumu katmadın plana. sana anlattıklarına inandın. doğru, yalan, yanlış bilmeden inandın. kollarına girdin onların, yeni bir yola çıkardılar seni. tanımadığın insanların yanındaydın ama inanmışlığın vardı. tanıdın. sevdin, sevmedin, kimisinden nefret ettin. içinden çıkılmayan sorular, sorunlar vardı. aldırmadın.yolu tamamlayamadın çünkü inanmışlığını kırdılar seni. inanmışlığını paramparça ettiler. 

Şimdi küçücük odada sıkışıp kaldı`❄

αмα τєκ κєℓiмє є∂ємiγοяѕυи...

İçíղ íçíղí վíվíվօɾ,

❝ɦıɾรℓαɾıɳıƶı ɓσყɳµɳµƶα ɓiɾ ƭαร̧ ɱiรαℓi ɓαɠ̆ℓαყıρ,ҡεɳ∂iɳiƶi ∂εɳiƶ∂εɳ αƭıყσɾรµɳµƶ ყαѵαร̧ ყαѵαร̧; µ̈รƭεℓiҡ ɓµɳµɳ ƒαɾҡıɳ∂α σℓαɾαҡ.
            ѵε µɳµƭµℓαɳ ɓiɾ ร̧εყ ∂αɦα ѵαɾ ҡi; 
            içiɳiƶ∂εҡi ҡiɓiɾ ∂ε εɠσ ∂α ɓεɳciℓℓiҡ ∂ε ɓiɾ ɠµ̈ɳ รσɳµɳµƶ σℓαcαҡ .
            
            İร̧ƭε ɓµ ყµ̈ƶ∂εɳ รiƶ αรℓα ɱµƭℓµ ɓiɾ รσɳ ɓεҡℓεɱεყiɳ.❞
            
            

Kendinden başka kimseye ihtiyacın yok. En kötü gününü düşün, sana “Yanındayım.” diyen onca insan vardı. Tek başına atlatmadın mı? Düştün, ayağa kendin kalkmadın mı? Doldun, tek başına ağlamadın mı? Soruyorum sana: Değmeyecek insanlar için kendine yeteri kadar haksızlık yapmadın mı?
            
            İnsanlar gelip geçici. Unutma, kimse senden daha çok düşünmeyecek seni. Gitmem diyenler gidecek, sen yine kendine geleceksin. Düşeceksin, ayağa yine kendin kalkacaksın. Yaralanacaksın, yaralarını kendin saracaksın. Onca acının içinden yine tek başına çıkacaksın. Sarılmaya ihtiyacın olacak, yine kendine sarılacaksın. Dertlerin seni yakacak, Anka Kuşu gibi küllerinden doğacaksın.
            
            kҽղժíղҽ íվí ճαk, sαղα ҽղ çօk sҽղ lαzıตsıղ❁
            
            

ᵏᵉˢᵗⁱʳⁱʳ ˢᵃᶜ̧ıᵐı ᵏᵉⁿᵈⁱᵐⁱ ᵃᵛᵘᵗᵘʳᵘᵐ`

Öylece sönemem`

`•.,¸¸,.•´¯ ʸᵃⁿᵈıᵐ ᶜ̧ᵒᵏ

ʏᵃˡᵃⁿˡᵃʳı ᵘⁿᵘᵗᵘᵖ,ᵍᵉʳⁱʸᵉ ᵈöⁿᵉᵐᵉᵐ`