Herşeyin bittiği bir nokta vardır. Duygular ölür ya hani... Oradayım işte. Ne uyuyasım,ne uyanasım var. Kalp, sadece kan pompalıyor. Kendimi bok çukurunda hissettiğim şu sıralar, işlediğim günahların bedelini hislerimle,duygularımla ödediğim sıralardır. Kendi kendimin hakimi olup kalemi kırdım. Ve şimdi ruhumun idamını izliyorum. Duygularımın katili olduğum o dakikalar zihnime işleniyor. Günahlarım bir bir ruhuma hesap soruyor. Duygusuz boş bir beden kalıyor geriye... Kan pompalamaktan başka bir işi olmayan kalp kalıyor...
