Hayattan ne zevk alıyorum, ne mutluyum. Nefes alıyorum lakin yaşıyor muyum belli de değil. Dahası artık düşünmekten uyuyamıyorum. Hastaneye gitmek istemiyorum biliyorum ki yazacakları ilaçları da kullanmayacağım, konuşmak istiyorum içimi döküp ağlayacak bir omuz arıyorum fakat biliyorum ki ne zaman birini arasam ya bırakıyor ya da ellerimden kayıp gidiyor.
Uyumak istiyorum, uyumak ve mümkün olduğunca uyanmamak.
Evime dönmek istiyorum fakat evimin nerede olduğunu bile unuttacak raddeye geldim.
Sonum nasıl olacak bilmiyorum ama sanırım onu da görmek için fazla geç kalmadım.
İyi geçer mi geceler bilmiyorum, sizin için iyi geceler.
