‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏

Kazanacakken kaybettim ya, sen en büyük yarışımsın.

04'08'15

İçimdeki ölmüş ruhtan sakınırdım seni, 

Daha silemedim seni, defterimdesin kanla yazdığım.

İnsanın evi sığındığı insandır. Yanında iyi hissettiği, anlaşılır mıyım anlaşılmaz mıyım derdi yaşamadığı kendisini huzurun göğsünde gibi hissettiği o insandır ev. Yorulduğunda koşup sığındığın, nefes almak için gittiğin o insana kocaman sarıl. Nefes alırken yarın geç olmadan...

Unutamazsın dediğin kelimenin içindeki harfleri bile unutuyorum.

Çünkü sorarlar, cefasını çekmediğin bir davanın cennetine mi talipsin diye.

Nisan yağmuru gibisin, gözlerimden taşardın.

Ben gülü dikenleriyle birlikte sevdim

Elimden gittin, ama içimden geliyorsun.