Sinirliyim, ortalığın anasını mı sikeyim yoksa sakin sakin oturayım mı bilmiyorum. Her ihtiyacımı zorlana zorlana aldım, en ufak hesap yaparak taksitlerle hallettim. Montumu, botumu, kitaplarımı her eksiğimi ben hallettim. Paran var mı dediklerinde yok diyemedim. Yurtta aç kalsam da bir şekilde hallettim. Hayallerimin çoğunu ben gerçekleştirdim. Ama dedikoduyla ortalığı karıştıran hanımefendiye kalan iki kuruşumuzu verecekmişiz. Kardeşim o yaşında eşek gibi çalışarak aldı telefonunu. Neymiş, telefonu yokmuş, işten çıkmış. Kardeşim yeni telefon alırsa ona verecekmiş, hem de annemin telefonu da eskiyken. Bir de öğrenci halimle paramı artırıp anneme telefon mu alsam diyordum. O elindekini de dağıtmaya hevesliymiş. Bu arada onun çalışmama nedeni iş bulamaması değil, geniş bir ağı var kendisinin. İş bulup orada dedikodu yapıp kavga çıkardığı için kovuyorlar. Şimdi yine market paramdan kısıp anneler gününe hediye alacağım :) biz de böyle enayiyiz. Benim eski telefonumu vermeye kalkarlarsa neler yapacağımı görecekler.