yorgunpiyanist

https://www.wattpad.com/story/234551223?utm_source=ios&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details&wp_uname=Melankolik_okurr&wp_originator=On827zBHH2rtrOLfedgcZvEWWJxt6MhFrfhCMeQV27Np0W%2B7wQNiy6SL8rVg8irmeW9F5aVOTd7lTzt6jZRoiSKfGdRd9yvZNnCuzcO7Q2PyD2Q5d0Gyvd88qtxpWVWX

Followed the path that I saw.
          I'd pay whatever the cost.
          Now the only thing I can afford is, a little more.

Ölüm öyle derin, öyle ağır ki geleceğini bildiğin halde asla alışamıyorsun.

One more time, I'm all alone again

Anılar gülümsetir, hatırlamak güzel midir?'

Sensizlik... Sözlerime başlamam için en doğru ve yerli kelime sanırım. Şimdi bu yabancı kentin bir metro durağında seni düşünüyorum, hoş sanki aklımdan çıktığın varmış gibi... Kulağımda kulaklığım ve dinlediğim şarkı 'Yerle yeksan'. Sensizlik yarama tuz basan bir şarkı. Çünkü her dizesinde aklımda bir elin parmağını geçmeyecek kadar olan anılarımız...

Mutsuzluktan söz etmek istiyorum,
          Dikey ve yatay mutsuzluktan.
          Mükemmel mutsuzluğundan insansoyunun
          Sevgim acıyor...
                                            
                                        -Turgut Uyar

Bir kaç saatte nasıl her şey bu kadar boka batabiliyor?

Ve şimdi kentin en işlek caddesinde yapayalnız kaldım...

Siyah beyaz tuşlarında piyanomun,
          Seni çalıyorum şimdi.
          Çaldıkça çoğalıyorsun odada;
          Sen arttıkça ben, kayboluyorum.
                                                  Özdemir ASAF