Can Yücel okumuş biri olarak söylüyorum.Bağlanmayacaksın!Ben her şeyimden sonra seni kaybettim.Sessizce hissizce.Misafir oldun ilkin kalbime sonra ruhuma.Sonra ruhum oldun.Ruhumdun Ruhundum. Başkaydık işte tarifi yoktu.Çok kaybım oldu,çok sevdiğimi gömdüm sana bunları yazdığım ellerimle.Ama hiçbirinin yokluğu senin yokluğuna denk değildi.En büyük kaybımda yanımdaydın.Benimle ağladın ben düştüm sen kaldırdın elimi hiç bırakmadın.Seninle inandım meleklere.Önceleri resimlerine bakıyordum.Sonra videolarına bakmaya başladım gülümsüyor heyecanlanıyordun sesini beğenmiyordun yine.Şimdi o videolar yok tıpkı senin gibi.Hiç çıkmadın aklımın kapısını çaldın yine bu gece.Bir söz verdim bu gece yeniden doğacağım.Bundan sonrasını anlatabileceğim sözcükler bilmiyorum.Ama senin birini beklemeni istemem.Kolay değil çünkü hergün aynı saatte haberleri açıp oismi aramak ya da markette satılan her gazeteyi alıp her sayfasına saatlerce bakmak.İsmin 7 kez geçti haber spikerlerinin ağzından.ve ben her seferinde nefesimin kesildiğini gördüm.Canımı yakmaktan korkan sen ,en çok sana yandı canım.Bütün insanlıktın benim içinmutluydum üzgünken bile.Sen görmedin ama bir kız var.Bir kız çocuğu.Benim o.Kaldırımın kenarına oturdum paltomun kirleneceğini önemsemeden.Gidenler gelmez derler.Gelmeyeceksin belki.Göremeyeceğim belki.Bu gece son çünkü.Son kez ağlıyorum sana.Şimdi toprak olacağım ve içimdeki çocuğu gömdüğüm yere gömeceğim seni.Yine beraber olacağız.Ama artık burada olmayacağız.Ruhuma iyi bak.O sende kaldı.
