@yorugakeru
"bir gün, ilk karşılaştığımızda benim olduğum yaşta, bana dönmek isteyeceksin; yüzünde solmuş kaç sabahın birikintileriyle, yorgun olmaktan çok aşınmış; ve yanlış çıkarttığın bütün günahların özlemiyle..."
M. ile yaşananları ve yaşanamayanları yazma konusunda bir takım iç engellerle karşılaşmamı hiç yadırgamadım. hatta yadırgamak bir yana, bunu çok doğal bulduğum zamanlar da oldu.
söylemediklerinizle söyleyemedikleriniz arasındaki ikilemde durup dinlemek isterim sizi. @boredometes
böyle sessiz usulca
yürüyordum bir gece
istanbul ayaklarımın altında çığlıklar atıyordu
öylesine büyüktüm, sığmazdım
ama ellerim
her şeye rağmen
üşürdü
asya ve avrupa
boğazda
kansızlıktan ölürken
şarkı söylerdim, büfedeki amca kurbağalı bir şapka takardı
en yakışıklı oğlanlara göz kırpardım
geceydi, babam kızardı
annem gülerdi, durmadan...
durmadan gülerdi.
annem böyle gülerken ona aşık olmuş babam,
ondördündeymiş bu kızla evlenmeliyim dediğinde.
ne ironi, böylesine aşık iki insandan
böylesine ruhsuz, kansız doğmak.
ellerim, buz kesiyor
isteseler de kimselere vermem ısıtmaları için
varsın kopsunlar
kurbağa amcadan bir kuşburnu alırım
elbet deniz beni de kucaklar,
bir vapur kalkar, belki karaköye giderim
belki de bir şairin karısı olurum
(bütün güzellere şiir yazan bir kocam olur,
defterinde mavi gözlü yârine yazdığı bir şiir bulurum,
hiç de üzülmem, varsın en güzel şiiri kime yazıyorsa onun olsun,
yalnız, yalan da olsa yazmışsa kehribar gözlerime bir iki şiir, onları isterim, onlar benim hakkımdır.)
ve bir şairin karısı olursam,
belki bende şiirler yazarım
yazarım ve yakarım kocam görmeden
hiçbirini okutmam,
çünkü okutursam
ve gülerse durmadan... durmadan gülerse
buz kesmiş ellerim kırkbir parçaya bölünür
Söylesene VERA!
Çocuklara sıkılan hangi kurşun kahpece değildir?
Öfkemiz taş doğursun VERA
Taş doğursun, yüreklerimizi söksün yerinden
Bak her tarafta ellerinde sapanlı Ebabiller
Ebrehe’nin tanklarına kan kusturur
Şimdi kızıl denizi boğan, şimdi Firavunu boğan kızıl denizi
Ağlama duvarının önünde görürüm
Ki Asa değil Musa’nın elindeki çağın sökülmüş kalbidir
Bir şubat gecesi kaybettik esrarımızı VERA
Kendimizi odalarımızda bulduk
Postallı korkularımızla
Söylesene SEVDİĞİM!
Hangi rengini çaldılar gökyüzünden
Bak zulüm Çin seddini aştı
Ahh SEVDİĞİM
İçimizdeki Musalardan ne haber vardır?
İbrahimlerden Yusuflardan
Yoksa Musa’yı kızıl denizde yalnız mı bıraktık?
Kendi ellerimizle mi verdik İbrahim’i Nemrutlara?
Şimdi hangi kuyudan gelmede Yusuf’un sesi
Unutma VERA !
Filistin de her doğan yeni çocuk ilkin annelerinin göğsüne
Sonrada yerdeki taşlara uzanırlar
Neredesin ?
Ey İsmail in boğazındaki merhamet
Üzerimizde ki bu acıyı kaldır
Ya ebabilleri gönder ya bizi de oraya aldır
Her taraftan bana yönelir seni arayan sesim
VERA BENİM!
-numan arıman
yeni şehrimde hayatımı düzene koyabildiğimde yazmaya devam edeceğim, biraz bekletiyor muyum bilemiyorum aklıma aniden gelen öyküleri not ediyorum 50 küsür taslağım var ama düzenleyip ortaya bir bütün koyamadım, kısa zamanda düzenlemek istiyorum.
yaparsın tabii, inşallah tekrardan buluşuruz yazgılarında, dert etmeyip gülümse, rayına girecek her biri
birde değişen düşüncelerimden ötürü yazdığım pek çok şeyi kaldırmak istiyorum, bunu yapabilir miyim bilmiyorum ama
sancılı ekim yağmurları
bir şeyleri çözümlemek için hiç de uygun olmayan bir saat, mutfak toplarken dinlenilmeyecek şarkılar listesi, giderek iç organlarımda yer edinen bir ur, parlak düzleme denk düşmüş düşler ve bağımsız göz hareketleri, şüphesiz bon secours'unu yudumlarken beni dikizliyor gizlice, eğer uzatsa ellerini sansasyonel bir haber olurdu bizimkisi, işte şurada kocaman eyfel kulesi ve meşhur çöplükler, lağım fareleri, karabatak avrupa, listemdeki alafranga şarkılar, mutfaktaki bitmeyen bulaşıklar, aklımdan çıkmayan sözcükler, saatler, aniden biten ilişkiler, paris, aşıklar şehri, o da çöpler içinde, mutfağım gibi, bizim gibi.
seyret perişan halimi bende akşam olmakta
dostlar seyrelmiş beyhude lafla vakit dolmakta
avare oldum serseri oldum terk-i diyarda
neden ben değilim?
neden sensin?
neden beni seçmedin?
ben neden geldim?