Küf dolmuş, kimsenin uğramadığı, yok olmaya yüz tutmuş, 'insanlık' kavramı, kabuk tutmuş bir yara gibi artık acıtmazken insanların ruhunu, ben, mahkum edildim. Kendimi anlatmaktan nefret ediyorum, yapamadığım için belki, ya da gerek bulmadığım için. Ana hatlar ile 16 yaşında, düşüncelerle boğulmuş, belki yüzeysel biriyim görünen kadarı ile... Belki de tek dileğim beni, birinin tam olarak görebilmesi...